Gurur Savaşı
Gel, otur alnacıma.
Dizlerin,
Titreyen dizlerime değsin.
Ellerini ver de avuçlarıma;
Parmaklarım,
Atlas teninde gezinsin.
Nedensiz gülümse sürekli,
Yanaklarında güller açsın.
Bakışını irisime odakla ki
Yüreğim,
Işık hızıyla erisin.
Susma, gözbebeğim !
Bir kez olsun
Seni seviyorum, deyiver de
Bırak,
Bu savaşta gurur yenilsin.
kader başkaysa silinir...yazar hep alnımda..
aslında tek silen gururun başkalığıdır..
çok güzel bir şiir..
kutlarım abi..
Susma, gözbebeğim ! Bir kez olsun Seni seviyorum, deyiver de Bırak, Bu savaşta gurur yenilsin.
Siiriniz ask kokuyor.. icinde kendimi buldum... Okurken daldim gittim... Tesekkurler ve tebrikler 👍👍 😙😙
...kazanan da kaybeden de yok aslında bu savaşta her iki tarafta yorgun sonunda....
tebrik ederim ....saygılarımla...
"Nedensiz gülümse sürekli, Yanaklarında güller açsın."
Sadece varoluş bile yeterli nedenidir gülümsemenin. Bir de yokluk dediğimiz sonsuzluğa giderken gülümseyebilseydik. Belki de bunu öğrendiğimizde başaracağız evrensel enerji içinde var olan ölümsüzlüğü.
Şiir, yalın anlamı dışında bir yerlere götürüyorsa okuyanını derinliği var demek değil mi ki zaten? Kutluyorum şair yüreğinizi.
Severek ve ah be diyerek okudum şiirini hele final çok harika...
Kutladım usta
Mutlulukla.