Güverte

Yürüyorum

Kavruk bir şehrin tüm Ağustos’larını

sırtıma yükleyerek

Sessiz

ve

Kifayetsiz şarkının ezgilerini sürtüyorum ruganlarıma

Aşınmış topuklarım bu yüzden,

Bu yüzden

Amele yanığı misali soyulmuş ökçelerin boyası

Keder ve kader yontuyorum Arnavut kaldırımlarına

Vahim yalnızlıklar yazıyorum şehir duvarlarına

Eylül eskisi fırçalar,

Eylül kırmızılarıyla

Alyanslar düşürüyorum

Dar ve

İzbe sokaklara

Kaçarken şerrinden siyah urbaların

Baldırlarım vururken şehrin bam teline

Sirenler ötüyordu kuşluk yerine

Ben ‘’Ş ‘’ harfini süslemiştim

Komşu damın eşiğine

Silmeseydi aşk yüreğimi

Örsler çalacaktım çekiçlerin gölgesinde

Yiğit oğlanlar vuracaktı erbanenin boynuna

Tane tane küt sesleri

Kızılca kıymet kopacaktı sabahın böğründe

Martıların çığlıkları koparacaktı

Puşt geçmişin saçlarını poyraz yemiş istavrit gibi

Sola savrulacaktı eski bir vapurun filikası

Güvertesinde mor yuvalar kurulacaktı yavaş

Enginde yavaş yazılacaktı eskimiş parşömenler üzerine

Ağır aksak şiirler

Nutku tutulacaktı ay ve yıldızların

Öyle asılacaklardı fidan gibi güneşin göğsüne ...