Hafif Hafif Esen Bir Yelin Eşliğinde

Ölmek mi lazım ille

Yaşamak için
Yanar iken yürek
İçin için,
Varlığın
Yokluğuma
Bir intizar belki
Bir nevi bedduası kaderimin,

Nerden
Bileceksin ki,
Belki
De
Şanssızlığımın
Bir üst kademesi
Zamanlar mekanlar
Birbirlerinden teğet geçerler iken,
Sanki mesafelerin
Çok
Umrunda da
Dönen çarkın seyrinde,

Yaz çiz
Acizliğe bir gökyüzü
Bulutlar olmasın içinde,
Olsun göğsünde
Tek,
Bol bol bir mavi
Güneşle öpüşen
Hafif hafif esen bir yelin eşliğinde
Yüzü okşayan
Bir tebessüm ile,
Daha
Ne
İster ki
İnsanoğlu
Hisseder iken
Ta iliklerine kadar
Hayatın şu mucizesinde
Ne varsa yaşama
Dair,
Bırak alsın
Alsa da bizi ebedi esir...

* Berlin, 04.09.2021 *