Hamal

bir gamdır alıp gider tüm benliğimi
sahipsiz küfelerin içindeki yaşam
kanar durur İstanbul sokakları
oysa korkmadım ben hiç kanlı yağmurdan
ben esir, ben insan
hamal

bazen yüklerler en ağır yükleri sırtıma
hiç tınmam
nereye gideceğidir beni ilgilendiren sahipsiz sokaklarda
hani olurya keder yapışır en kuvvetli yerin de olsa
işte tek onu kaldıramam
ben esir, ben insan
hamal

güzel kokulu kadınların alışveriş paketlerini taşırım
yaklaşamazlar
her tarafım zehir zemberek
her yanım ter
hangi yük yüklenir de taşıyamam
işte o zaman sinemada siyah beyaz bir film biter
ben esir, ben insan
hamal