Hayal Kahvehanesi

Hayal kahvehanesinin uğultular sokağına uğradım yine bu akşam.

Köpek sesleri dolduruyordu sokağın düşlerini.

Dört duvar güvenliğinde sorgulamak ne kolay değil mi

Korkuyorlar mı bizden

Korkutuluyorlar mı ya da insansızlıktan uzak olanlar

Tiz bir rüzgar dürtüsü oluyor ansızlıkta aklım.

Karışıyor meşru zamanlar.

Aklım karışık çok hatta.

Karışıyor şimdi diye kulağıma yalan dolan

Bir yani göçmekmiş diğer yanı kanmak.

Yürek dediğindir en cok ağrıyan.

Ne gece ışıyor bu aralar ne sabahlar

Abdala bağladı tüm varsayımlar.

Çocuk olsam pişmanlığı ile ağırdan alınan

Aceleci fani kurgular

Gözler bilmem göçebe mi her şehire

Şehir midir kırgınlığımıza dokunan

Zindan belki

Hayalden firar eskitilmiş anılar

Gel desem

Çıkar mısın çürüttüğün o nazlı bildiğim bedenin kurdundan

Sıyrıl hadi ne olur

Ölmüşlüğün ürkütücü soğuğundan

Biraz şiir biraz şarkı biraz ağlamak.

Düşer misin burnumun direğine

Ey meczupluğuma yâr olan

Dünden sonrama kalan.

Bak yine işe yaramıyor ezber olan

Kanlı canlı yoktum

Sendin bedeninden sonrada baki kalan.

Öp gözlerimi

Özlemin o yakıcı

kırmızı,

çekici dudak kıvrımından.

Çal nefesimi rüyaların darlığından.

Ya da

çağır beni toprağının yabancılığından

Ki can olalım yokları olana

Destan yazan bakışlarımızın

Masumlığa müebbet sustasından .

Biraz diri biraz kirli olalım.

Sonra sarıp sarmaşalım.

Günah öldü zaten aşımsızlık yazgısından

Hayali sesler kahvehanesinin uğultulu sokağında

Öylece durur zamanlar

kesif

duman

inceye çalar mavi

Anlamında kıvranabilsek bir bakışmalık

Kıymet bilmemezlik

Ahhh

Ne yaman

Turuncu yarınlar sağaltalım avuntu diye aşka

Sözü ağlatan kalan

Belki yarınız

belki çocuğuz

belki hüzünlü yanımızdan...

2019-Şubat/İzmir