Hayâl Ufkunda Yâr

Dünyâda görmemiş, gülüşen pembe gülleri,
Hasbel-kader beyazdı, hazin ayrılık sarı...
Yutkunsa, iç geçirse gülün yaslı tülleri,
Anlar ki vaktidir, solacaktır yanakları...

Güller; kiminde kırmızıdır ömrünün kışı,
Güller; bahârı arzulayan yağmurun suyu,
Güller; saçında damlası, ellerde alkışı...
Güller; yeşil gözünde siyah, bir derin kuyu...

Âşıkların hayatta ki en mutlu mevsimi,
Güller açarken ağladı, yaşlandı gözleri.
Bülbül sesiyle gülleri ser-mest etti mi?

Heryer yeşilse sonsuza, tûbâsı nerdedir?
Yârin hayâli gönlüne bambaşka akseder,
Gülden eliyle, nazlı bakışlar mı perdedir?
Vezni: mefûlü/fâilâtü/mefâîlü/fâilün