Hayat Böyle Karmaşık

Gözüm göze değince, yetiyordu, titretmeye aklımı,
Gönlümde belirgin güzel resmini, her yana bıraktı,
Beynimin her kıvrımında işlidir güzelliğin dokusu,
Şah damarda sevdası var, bir başka aktıkça aktı!..

Hep böyle düşünceye daldırır, doğar kendi kendine,
Düşünce zamanın akışına, anılarımla duygulandılar,
Yüreğimin her bir yanı siyah duman bürüdü, islendi,
Ateşi söndüremedim, hep koyulaştığı yerde kaldılar!..

Karartır düşünceleri, yarım kalır, aşıkların düşleri,
Üstüne düşersin, insan sevdiğinden ayrılmaz derken,
Melek sandıkların, hakikat yüzünü bol bol gösterir,
Sen yalnız kaldın gecen de, o çoktan gitmiştir, erken!..

Ömrüm ahirinde, yalnız baş koyduğun yastık lasın,
Yaram acısını dindirmez, yüz muhabbetli yar bile,
Gidenin vefa izi olmaz imiş, dediler de inanmadım,
Narımı söndürmez, dört mevsim yağacak kar bile!..

Ağla canım ağla, aradığın burada yok, dol gözüm,
Benim derdim, Mecnun derdi, aşındırıyor insanı,
Unutuluş var, ulaşmıyor yanan ciğerimin kokusu,
Özlemin gövdeni kapsasa, kan tükürse her yanı!..

Oturmuş işte, yarası acı ama, söz geçmiyor gönü le,
Anlatmak istediğim, neşeleri saçardı, gözlerdeki ışık,
Büyük bakışları hep izimi sürer, bırakmıyor peşimi,
Hasretle çağlatanları ararız, hayat böyle karmaşık!..



Veysel Kimene
Sevda Şairi
(Kemal Yenice)