Hayatımın Sekliğinde Yudumluyorum Seni

herşeyi koyup bir kenara
ellerin gibi tertemiz sevdik birbirimizi
ve yüzündeki hafif pembelik gibiydi
gözlerimizin buluştuğu yerde hayat...
birinci çoğuldaydık,
kimsenin üçüncü çoğul olamayacağı kadar,
belki de tekil yaşamları özendirecek kadar.

gözlerinin sıcacık kahvesini içerken
saçlarının kokusunu duyduğumda,
ne kadar da sevinirdik oysa...

tebessümün ne güzeldi
yanağına öpücük kondurduğumda...

her mutluluğun peşinde
bir dert olduğunu biliyorduk oysa..

biliyordum...

gelmemeliydim sana
ve gittin...

haklısın,
kirlettim bembeyaz ellerini
hüzün görmemiş yüreğine değdirdim hüzünlerimi...

gittin ya,
hayatımın sekliğinde yudumluyorum seni...