He-ce-le-yin!

Uyardım herkesi,
Tabi bir tek ben deliyim.

Sevmeden yaşanır mı hiç?
Yaşayarak üzülenleri görmeli
Yağan yağmurda, o seste yürümeli
Geleceği düşünmeli, görmeli gelenleri

Uykudan kalkınca esnemeli
Kirletmeden elleri, duymalı sesleri
Açlıkla gezenleri, bilmeliyiz ölenleri
Kötek yememeli, açmalıyız gözleri

Koşmayanı düşürmeli
Az konuşanı seçmeli
Ziyan etmeden bolca yemeli
Bunları ben mi söylemeliyim?

Susmalı herkes gibi
Parmak kaldırmayı bilmeli
Parayı sevmek gibi
Yetinmeyi de bilmeli

Tabi bir tek ben deli
Hacca gitmeli bilmeli her şeyi
Hatim indirmeli yükselmeli
Bilmeli tabi cahil yürümemeli

Martsız olur mu hiç?
Düşünmeli kedileri
İşi bilenleri seyretmeli

Abartısız sevmeli
Durmadan yola devam etmeli

Ben mi bilmeliyim, yoksa öğretmeli miyim?
Hata yapanı bilmeli, yanlışları düzeltmeli
Ağzım kurudu su içmeliyim.
Ben de insan değil miyim?
Bunları ben mi söylemeliyim?

Cumhur yürümeli, geriye dönmemeli
Dumur oldum deyip pes etmemeli
Atamızı izlemeli, ilerisini görmeli
Bunları ben mi söylemeliyim?

Dumanı tüttürmeli içine çekmeli
Solumalı havayı hissetmeli
Yine her şeyi ben söyledim.
Sanki görevlendirildim.
Tabi bir tek ben deliyim.

Hadiseler bilinmeli,
İçkilerle süslenmeli.
Bir yudum çekmeli,
Keyfimiz yerine gelmeli.

Uyarmadı demeyin, çok gevezeyim.
Ben de dertleşmeliyim.
Hadi size iyi geceleyin.
Sakın unutmayın!
Hepiniz heceleyin...

He-ce-le-yin!


balaban Kent Şairleri.