Her Aşk Ve Her Gece Biraz Afrikalıdır

ha yüreğimin sana olan ihtiyacı,
ha bütün bir afrikanın açlığı,
ikisi de acı...

acı ikisinde, ama farklı;
benim sevdam kara, onlarınsa tenleri...

ve biliyorum ki
insan suçlu, tanrı haklı...

tanrı haklı...

sevgilim
ona döndürüleceğiz,
açılarımız aynı olmasa da acılarımız aynı
döneceğiz hepimiz, gitmek niye?

-gitme-

kal.

çünkü benim sana olan sevdam az biraz vietnamlı,
kamboçyada nefes alıp veren bir hollywood meraklısı.
sense özgürlük vaadeden, macezen az biraz amerikalı
biraz fiyakalı, biraz uzak, ama hep uzaktan şaşalı...

ve biliyorum ki yalancı,
bana hep yabancı...

oysa
kırık ironilerle doğrultup kendini düşmüşlüğünden mısralarca,
bahsediyorsa daim aşktan, o hercai mağrur anlatıcı;
seni yaşarım, sen yaşarsın bende, gözlerim yaşlanır
oysa güzel olan hayat değil, sadece okunan kitaplardı...

en güzeli şöyle başlıyordu;
"oku!
yaradan Rabbi'nin adıyla, oku!" ...

sevgilim,
açtığın bu yaradan sızan mısraları, oku...

ve bilmiyorsun ki
sevmem ben karanlığı.
çünkü her yer biraz afrikalı,
biraz yüreğim,
biraz da acı...

-lütfen, kaçırma gözlerini
bende akşam oluyor-
doluyor içime sanki hiç geçmeyecekmiş gibi bir sancı...