Her Sözün Bir Şiir Hükmüdür Bana

İçindeki kederi vurma yüzüm şavkına,
Gül yüzünü soldurma diyor yarim ey gönül!

Gamlı hüznün peçedir gözlerimin ferine,
Neşeli bir bakışı esirgeme ey gönül!

Hasret ile tüketme bu gençlik çağlarımı,
Vuslatlarda karar kıl hecri unut ey gönül!

Susamışsan o yarin gül tenini öpmeye,
Dudağımdan uzak tut gözyaşını ey gönül!

Eylülleşen sesinle temmuzları bilmezsin,
Bir takvim yetmez sana ömür tüket ey gönül!

Yardan gelen cefayı bela bilme kendine,
Yanmadan bu ateşte sana su yok ey gönül!

Dilime doladığın o sözleri unuttur,
O da sevdi farzedip umudum ol ey gönül!


Diyalog:
İlk iklimim: -Gül yüzün solmasın.
Gönül sesim: -Yokluğunda yüzümün gül(d)en yüz olduğunu ne biliyorsun?