Her Yer Beyaz

Kara kış derler ya
İşte öylesine çetin bir kış.
Dallardaki birkaç
yere düşmeye üşenmiş
sararmış yapraklar
resmen buz tutmuş
Kutuplardan esen
esaret zincirini koparmış
tükürüğü dudaklarda
donduran rüzgarlar
İnsanın yüzüne kırbaç gibi art arda
Acımasızca dalga dalga çarpıyorlar

Vivaldinin dört mevsim
kış konçertosunu kemanla değil
eserken çıkardıkları ıslıkla çalıyorlar
İntikam alırcasına yağan tipi
Siyah şehri beyaza boyuyor
Sokak köpekleri
ve kediler ortalıkta yoklar
Karanlık rutubetli
harabe bodrumlarda
Farelerle kol kola
saklambaç oynuyorlar

Her yer buz
Her yer kar
Her yer bembeyaz
Göz gözü görmüyor
Ciğerlere işliyor bu ayaz
Mor yok
sarı yok
Kırmızı yok
Renklerin hepsi ak

Havada genizleri yakan
Rüzgarla yalpa vuran
odun kömür kokuları var
Kış ağlıyor
Yere düşen gözyaşları
lapa lapa kar
Pencereleri perde gibi örtmüş
Damlardan düşen çığlar
O pencerelerin arkasında
çığlıklar atan sevgililer var.