Hevenk Köyneğini Giydim Eyvallah

Sarıldım ağladım güne göz oldum
Darıldım kırıldım dile köz oldum
Başıma vurdular kine yüz oldum
Hevenk köyneğini giydim eyvallah

Melekten kanadı çaldım üstüme
Dediler kepenek çobanlar değer
Mecnun libasını çektim büstüme
Özgürlük kuşlara sanatmış meğer

Göklerde yüreğin demi kalmadı
İncecik sazların teli zamansız
Kanunlar nihavend sözü çalmadı
Şarkılar türküler güller zamansız

Elendim annenin ninni elinden
Bağrıma basılan taş hevengini
Üst üste belikli saçın telinden
Sevenler alır mı dengi dengini

Uslanmaz ömrün günü uslanmaz
Kalbi körükleyen sevda selinden
Çarklara çekilse dili paslanmaz
Şiirsiz gazelsiz bahtsız gelinden

Herkes mavzerini yürekten kusmuş
Son söze bağlanan kısmetsiz taşlar
İçinden çıkılmaz rüyalar susmuş
Hevenk köyneğine damlayan yaşlar