H/iç Şiirleri/Birikmesin Ve Aşka Sus(a)ma

Bir masalın koynunda uyuyan gözlerine
hiç mi dokunmadı sesimin ayyuka çıkışı...
Hiç mi dilin sürçmedi ismime...
Hiç mi gecene yağmadı efkârımın hareleri unutan zifiri...

Ey yâr dilimde kesilen kaçıncı sözcüğün adısın
ben bile sayamadım.
Vurdum sabahlarıma
deli bir güncenin sayfalarından dökülen tozlu anıları
ve baktım da aynalarımda ne çok hazan birikmiş.
Ne çok zaman olmuş sabahlarıma günaydın demeyeli...
Sayısı nasılda artmış başını okşamadığım çocukların...

Zamanın kını açıldı bana/ellerimde yokluğundan kalma binlerce yara...

Saydım ki;ruhum bir ölümün yamacına konakladı...
Yorgundu ellerim
ve sevda gözlerimi delip şiirlerimden aktı...
Hiç mi hazer etmedin şairliğimden?
Hiç mi üstüne alınmadın bu sevda sözlerimden.

ve ben saydım ki sana yabancıyım bu kadar severken...
Bir kere olsun bendesin diyecek sözcüğün hiç mi yoktu...
Bir söze başlamak bu kadar mı zordu?

(biz şiirden seslenmeyi marifet saydık / ikimizli sohbetleri hep eşik üstü zamanlarda yaptık!!! /...)