Hiç Tanımadığım Adam
geceye çakılmış bir çarmıh çivisi gibi,
bahtımı astım duvara...
oysa;
gecede kutsamıştı ellerimi elleri...
müebbet ayrılıklar,gözyaşında tuz saklar...
yanlızlık, mutlak bir gece susar...
ben ki;
sevda ateşinin en çılgın sahibesi..
savunmasızdım bedenimi işgalinde...
sanıyordum ki;
yenilmeyeceğim sensizliğime.....
neydi niyeti bozuk gönlümün hayasız sözleri ?
yoksa;
endişeli sevişmeler miydi canı delen mızrak gibi...
deprem şiddetlerinde çakılmışsın beynime,
gel git olmuş artık artçıların kalbimde...
kor aşkına susamışken,
aşk ateşinin hükmü,
pervasızlığımla bitiverdi...
hiç tanımadığım adam,
gözlerini de alıp yanına,
hüzünbaz gecelerde beni terkediverdi...
mükemmel:) tebrik ederim
Her şiirin,her dizelerinde ayrı tat ayrı bir anlam... insanı yoğun duygular diyarına sürükleyen bir kalem...kalemin daim olup yüreğinden sevgi yüzünden gülücükler eksik olmasın arkadaşım sevgiyle kal...
yani bencede ya tanısaydında bırakamasaydın ne olacaktı nebile abla en iyisi tanımamak
tebrik ederim okunası şiirdi şiirce kalman dileğiyle...................
Ya bir de tanısaydın adamı Nebile Ne bileyim yani nasıl bir şiir yazardın?...
Tebrikler arkadaşımmmm 👍👍👍
iki kisilik bu siir...sen ve o adam.yüregini koymussun dizelere...kalbinin sesi var.kutlarim siirini,tebrik ederim bu güzel siiri misaralara döken yüregini.ve o admida anlamaya calisiyorum...senide.uykudan önce...okudugum en güzel siirdi...güzel arkadasim