Hicaz Akşamlar

puslu diriliş öyküsüydü
yıkık duvarın ardında kalan muamma

kaburgalarımı diktiğimden beri
bu şehrin gün batımlarına

göğsümde kızıl bir avuç
şakağımda güvercin sevişmeleri

hüznümü uçurdum
sırtımı yasladığım dumana

umutlar doğdu
yediveren

çömez kuzulara içirirken
nehir mavilerini



kuş uykusu düştü
hükmüne hazanın

yaprakları döküldü hayalin



öyle çıplak kaldık ki
öyle üryan

renklerine sarıldık
baharın


tanrı kundaklarındayız şimdi
yamacımızda kır çiçekleri

dünü kurşunlayan
zaman içiyoruz
ay dönümlü kadrandan

içimizde hicaz akşamlar ....