Hiçbir / Şeyin Hikayesi

söz yoksuluyum
uğraksız yarımadanın
ücra bir köşesinde.
üşümelerim aylarca
doymuşluğum yıllarca
sabahın karanlığına


- ah,
radyodan yükselen melodi olmasa
silüetim sorulur suya...


elinden tuttuğum sürgün umutlarım
barikatlı yolların kalbine benziyor
beti benzi soluk bu dünyada


yine de
- ısrarım üzerine -
güneşin arka bahçesinde
kendi dudaklarını törpülüyor
buruşuk özlemlerim


aklımın izahı olmadığından
size güveniyorum biraz da
insan olmak, deniyor buna


hiç tanımıyorum sizi oysa
ortak bir hikayemiz olabilir mi
hiçbir şeyle ilgisi olmayan
önemin hiçbir şey olduğunu kanıksayan
aramızda
etrafımızda
bir boşluğa dayanan
cümlelerin intiharıyla...


artık
hiçbir şeyin
her şeyiyle anlaşmak gerek:
beklenen sonun
sonunu gören cümlelerle
bir hikayeye başlanmıyor

başlansa da, varılmıyor sonuca.

H. Korkmaz

Nisan 2025 Sthlm