Histeri

bom boş bir ufuk gibi beynim
bir şizofren gibi tekmelerken kalbim ğöhsümü
bakıyorum duvara yeni astıgım camı kırık resmine
korkuyorum kendimden
bişey hissetmelimiyim göz yaşı dökmelimiyim
olmuyor kandıramıyorum kendimi

hala senin için bir boşluk var yatagımda
hala senin yastıgına sarılıyorum geceleri
unutmadım asla seni

üzülüyorum görünce evsiz biri
aglıyabiliyorum görünce ölü bir kedi
demekki hislerim hala kuvvetli

öyleyse neden ?
neden üzmüyorsun artık beni
neden ıslatmıyorsun yanaklarımı
neden parçalamıyor ismin beynimi
sanırım artık farkettim istemesemde...
ne yapsam çaresi yok
birdaha asla dönmeyeceksin geri