Hoşçakal

Böyle bir başına değil de seninle yalnız olmak vardı şimdi,
Fazlasıyla yoksun, en çokta geceleri
Ve bir bakıma her sabah gözlerimi açtığımda,
Hatırlamış olmak; terkedip gittiğini...

Ne olurdu yani,
Ben de unutabilseydim diğer insanlar gibi,
Ya da hatırlamasaydım hiç...

Ama gel gör ki
Bir kere gözlerine düşmüşlüğüm oldu...

İlk kez hafızama kazınmıştı "intihar" kelimesi,
Aşk sözcüğüyle eş değer...

Bir merhaba ve bir elveda arası,
Geçip gittin...

Aldım bütünüyle yalnız bir beni yokluğunun boşluğuna,
Eksilttim ardından birer birer ana yadigarı gülüşlerimi,
Şimdi ben de oynayabilirim artık cesedi
Ve mutsuz sonlarla noktalayabilirsiniz tüm filmlerimi..

Çünkü biraz aşk, biraz da ayrılık
En çokta kaybetmek bulaştı tenime benim...

Diyemem, bu saatten sonra sev beni
Desem de sevecek gibi değilsin, son umudum da
Bir sigara gibi yanıp, üşüyen parmaklarımın arasında küllendi...

İstediğin kadar gidebilirsin şimdi,
İstediğin kadar, uzaklaş git
Mesafeler bile bana senden daha yakın artık,
Eriyen bir mum gibi, kendi karanlığına karışıp bit...

Sığdırabilmek için sevdanı içime,
Ve sen de hoşçakal,
Kendimden taşınıyorum...