Hüznümün Yeni Adı Sen

Hüznümün yeni adı Sen
Açık kapılar bırakmıştım gel gir tekrar ömrüme
Hatalar yapmıştım bir zamanlar
Biliyorum belki affedilmezler
Ama seni unutamıyorum
Çünkü sen unutulmazımsın artık...

Hüznümün yeni adı Sen
Çıkarıp atamıyorm içimden seni
Esir olmuşum sana hayatım ellerinde
Yorgun eylül gecelerinin kederleriyle doluyum
Kararsız, yalnız ve mutsuz biriyim artık
Hep bir yanım boşlukta sanki
Düşüyorum tut ellerimden...

Hüznümün yeni adı Sen
Yaprak kımıldamaz oldu yüreğimde
Sahipsiz düşlerin kölesi oldum
Hatırlıyor musun?
Yagmur yagiyordu bana Ayrilalim dedigin zaman
Kalbimin ve gözlerimin ortak yani vardi artik, gidişini seyrettigimde.
Ikiside agliyordu ama ikisininde agladigi belli olmuyordu...

Hüznümün yeni adı Sen
Gidişinle virane olan kalbim tarifsiz acılarla doldu
Sensizliğin ne kadar acı olduğunu bilemezsin
Sen hiç sensiz kalmadın ki
Bir gün ayrı kalmanın acısına dayanamazken ben
Şimdi bir ömür sensiz kalmayla yargılıyorsun beni
Ebediyen bu hükmü giymektense
İdamla yargıla beni daha iyi...