İçime Ateş Düşmeliydi

İsmini duyunca içime ateş düşmeliydi
Dizlerimde titremeliyli, dermanı yok olmalıydı
Adını sayıklamalıydım kendimden gecerken
Bunu benden başka kimse bilmemeliydi

Selvi boylu yar, sen olmalıydın bana gelen
Ayak seslerini duymalıydım her an
Her şarkı sana yazılmış gibi dinlemeliyim
Seni görmek için her gece uykuya dalmalıyım

Sensin diye koştum, her kapı çalışında
Ben seni bir yüreğimde saklamalıyım
Nisan yagmurları ıslatırken bedenimi
Bahar şarkıları söylemeli kuşlar

Kömür gözlüm ateşine düşen ben
Ama bunu kimseler bilmemeli
Ben seni gözümde saklamalıyım
Rüzgarlar yüzüme çarptığında seni hatırlamalıyım

Yattıgım soğuk taşların izi cıkmalı tenimde
Dişlerime düşen sızı seni hatırlatmalı bana
İsmini haykırırken ciğerim yanmalı
İçim daralmalı, sana uzattıgım ellerim boş kalınca

Ama bunu kimseler bilmemeli
Nefesim kesildi içim yandı yanımda olmayınca
Ben ağlamaktan konuşamıyorum seni anınca
Sana yakın olmak için herşeyden geçtim

Sen tebessüm etsen ama bunu kimse görmese
Senin gözlerim bana bakan cennetim olsa
Son kez baktığın pencerede hayal ederken seni
Uzaktan seni seyretmek bu kadar güzel olmalı

Kapandı gözlerim, perdelerin son kapandıgı gibi
Seni beklerken düştü bedenim kara toprağa
Seni mahşere kadar saklmalıyım yüreğimde
Bir avuc toprak atsalar üzerime yorgan diye