İçsel Döngü

hiç bir şey durağan değildir
geçen zamanın içinde
insan yine de ne çok ister
her şeye boş verip
kendine dönmeyi
oysa dönmeye karar verdiğinde
çoktan değişmiştir pusulanın ibresi
yaşanmış ve izi kalmış ne varsa
süzülmeye başlar gözlerinde
hüzün sarar dört bir yanını
düşündükçe çırpınır bataklığın içinde
belki de o yüzden
hep başka bir yönde bulur kendini...
ardına bakar umarsızca
ve kapatır gözlerini
sessizce sorgulamaya başlar
kirpiğinde oluşan ıslaklıkla
bir kez daha sır dolu geçmişini