İki Şair / İki Ses

yürek dokunuşunda ölmeyi
bilen gözlerim olsaydı sensizliğe
ama olmazlardı...
ve yitirmeyi bilmezdi
diyarlardan taşmış
eski sevgiler.

rutubetli hayallerin en soğuk deminde
çalkalanır yalnızlık!
ve dizeler yazılır adına.
her gece birer inci süzdürür karanlığa varlığı.
damlar sayfalara
söz söz...
söz kere söz olur yanlızlık!
adını bilmediğin dualarda bile
saklıdır tüm çileli yalnızlıklar.
rapt edilen her mutluluk içinde,
sabredilen her kavuşma
içinde,
mutlaka bir yalnızlık saati vardır !

yelkovan odunda pişerken en zalim aşklar
düşman eder kendine envayı.
kurgudur, masal olur, okunur...
karşı duruşlar sergiler zamana
mekana...
hep olmalıdır,olmak ıster
açtır ve bilez doymak nedir!

bilir belki kendine dilenmeyi afatın
acıya sağılmış çığlıklara
intihar bekçisi olmak ve çağıldamak sonsuzluğa.
söylemeli kendine ihanetin!
anlatmalı acizliğin soysuz narını!
anlatmalı kendi içinde sönmüş
bir tek kelime olan yalnızlığı!


farkında olursa ademoğlu
belki sarılacaktır kendine!
ve satacaktır müzmin sevdasını aydınlığa!
yükselmek olacaktır kartalın uçuşu!
konacaktır emsalsiz zirveye.

bilmez ki nemrud u...
anlatmaz ki ebu cehili...
viran olmuş şehirleri...
şehrin azgın ruhlarını
kim dökebilir satıhlara kim?

bekleyecektir elbet oğullarını hakikat
bu hakikat için akacaktır coşkun fırat!


Bilgehan Arar&Mustafa Orman