İnziva

örse de talihimizi tarihimiz
örse yatırıp kızgın ateşte dağlasalar da alnımızın terini
cem-i cümlemizin cümlelerine çekilse de zincir

kütükteki mürekkebi soldukça adımızın

soyacağımız yokken
soyulsa da kabukları soyağacımızın

körkütük kesilse de
buğulu gözlerimizde neslimiz

kor közde haddelenmiş kör bıçakla 

lime lime etseler de etimizi

sararmış dişlerimizi köreltse de tütün
ölümlere buz kesilse de ciğerlerimiz

solmuş düşlerimizi paramparça doğrasa da
her yeni doğan güneş

bezenerek kanlı beze sarsalar da ruhumuzu
defne ağacının dibine defnedip bahtımızı

yine ve inadına
gıcır gıcır hayal sürerken ekmeğimize
gıcırdayan bir yolculukmuş meğer
bize bahşedilen günler


hevesle çıkılan bu yolda yığılıp kalmak
tükenip toza bulanmak
göz göze değmeden
karşılıklı demli bir çay içilmeden
şu mahşeri kalabalığa karışıp
bir başına yalnız kalmakmış inziva