Işık

Kabir azapları kadar sorgularım
Mezarlaştırdığım yalnızlığım
Islak

Biz her gece Zühre ile ağlaşıyoruz.


Deniz kadar uzun boyluydu hayallerimiz
Darağaçlarında ilmiklendi

Celladın avuçlarına bıraktık kursağımızı
Sustuk.


Oysa dağları titreten naralarımız vardı
Gece kuşları ürkmesin diye, içsel eylemler yaptık, içimizi yorduk.


Güneşe baktık hep
Hep güneşe

Bu yüzden gözlerimizin ferini çaldı ay ışığı
Kör olduk.


Kör bakışlı sevdalarımız oldu
El yordamıyla seviştik, yosun yataklarında

Şehir edepsiz çığlıklarında mehtap utandırdı
Biz kaderi boşaldık dudaklarımızı yumup.



Farklı şehirlerin aşk sürgünüydük
Heybemizde taş kadar ağır sorgular

Şems'ten dilendik, inadına ağırlaştık
Sağır etti kulaklarını erenler türbesi

Son ışıktın oysa zifir karanlıklarında
İmbat üfledi
Kandiller söndü.

Fosil yalnızlıklar biriktirdi
Biz sustukça zaman

Kayalaştık.


O midye kayasında
Ömür, törpülüyor kendini eksilte eksilte

Yıldızlar yok artık gökyüzünde
Umutlarımı dürtüyor, sadece Zühre

Ben şiirler yazıyorum
Kanlı kalemlerle

O
Işık tutuyor yüreğime...