İsyankar Gönül

Oyuncak oldum elinde isyankâr bu gön(ü) lün
Zehri, âb-ı hayat diye zerk etti yüreğime.
Nârıbeyzâlara dûçar edip, yaktı bağrımı
Dağlar ve taşlar ağladı, bakıp acı halime

Hüsranımla böbürlenip, helâkimle övündü,
Gülistan olan hayatı o, çöllere döndürdü.
Garazı neydi ki bilmem, bu uslanmaz gön(ü) lün
Ne bir lâhza huzur verdi, ne tamamen öldürdü.