Kabuk Tutmayan Karanlık

Daha dün gibiydi beyazlara küskünlüğüm

Şimşek kadar asi duygularımın

Daha dün gibiydi

Duvarlara sitemi

Sokaklar yabancı bir sima...

Sokaklar deniz çığlığı...

Belki benliğimden ayrıydı

 O yozlaşmış duyguların

Kabuk tutmayan karanlığı

Gözlerimde bir boşluk var

Dolunayım kayıp

Mevsimlerim karmaşık gibi

Yanaklarıma düşüyor inceden

Kızıl bir yaprak

Oysa akşamlar maviydi

Üşümez iken mezar taşları

Ben artık yoruldum hayallerden,

Ben artık yoruldum gün batımlarını izlemekten,

Bir noksan var ki avuçlarımda

Belki sefil gölgelerim

Belki de loş aydınlığım

Bilemiyorum artık !

Bilemiyorum dudaklarım neden kuru

Saçlarım alnımı işgal etmiş

Bir tek ben mi daldım dehlizlere ?

Oysa yıldızlarından yoksun değildi

Kabuk tutmayan karanlık

Şimdi kuşlar uçuyor penceremin önünden

Beyazlar yaban bir dünya

Zaman akıyorken yavaş yavaş

Avucumda sayıklıyor lambaları

Kabuk tutmayan karanlık