Kafes

Ruh hasta, beden yorgun, gözler ve sözler sönük işte bu benim
Geçmişim yok gelecek zaten gelmeyecek
Her günüm ayrı bir isyan,işte bu benim
Gözlerim ağlamasa da, yüzüm gülmüyor
Boş lakırtılarla geçiyor ömrüm
Ömür bir kafes bende içinde tutsak
Beni yaradan malik tutsak eden sensin
Seni sen olduğun için seven, tek insandan sana bir küçük lakırtı