Kâfi

Sus da; notalar vursun yetim aklıma,
Ninem, noksan hayallerimi uyutsun,
Afyonlasın beni sancılı dizinde.
Ellerime kalemler tutuştursunlar,
Ellerin yerine,
Yine.

Öfkeler;
Ne ucuz yazdırıyor insana,
Chopin'in parmakları ne ustaca dokunuyor,
Geceye/Ruhuma.

Ruhuna sırnaşabilseydi keşke,
Kahpe olsaydı azıcık!
Arsız, umarsız,
Çiy misali süzülseydi gerdanından,
Sürreal hülyalarım.
Ben.

Eşiklerinden rayihaların sızan kapılar bırakma düşlerime,
Boş bulunmuş hayranlığıma şımarma hem,
Ellerin ve dudakların meşgulken üstelik,
Pervasız gülümseyişlerini israf etme,
Kahve gözlerin içinden.

İsraf olduğum,
Kâfi.