Kaldırımlardaki Çığlıklar
yansıyordu hüzünler
kentin
ıslak kaldırımlarına
ay ışığında
bastıkça taşlara
tırmalıyordu kulakları
gündüz dökülen
acıların çığlıkları
bir bir çekilirken
ıssız sokaklarda
karanlığa perdeler
acıların girdabında
boğuluyordu caddeler
öteleniyordu
bir başka güne
hüzünler
mutluluklar
yürekler dağlayan
yaşanmamış aşklar
Sizi okumak
Ve şiirin ince sızısına takılmak
Acil şifalar dilerim
Kutlarım 👍
Hasan abim..ne güzel de anlatmışsın insanoğlunun yaşadıklarını ! ne güzel benzetmelerde bulunmuşsun ! çok iyiydi değerli abim.."şiir gibi şiir" denen şiir bunlar işte..bu... tebriklerim sonsuz abim..eskimesin yüreğin..
Mükemmel bir serbest şiir.Hele hele finali öyle ustaca ki.
çok güçlü bir vurgu ile...
derinliği olan düşündüren nefis bir çalışma...
saygılarım yüreğinize... 👍👍
Ertelenmiş ne ise o bir kayıptır. Bklemek kaybetmenin ilk adımı.. Sonra yaşamın onca acısı insan içinde insanın onca acısı yaşamın içinde ,evde, sokakta.. Her eksilen güne ,yaprağın ağaçtan düşmesi gibi dökülür. Şair ki onları toplar sokaktan geçerken..tebrikler Hasan bey.. Benim çığlığımda var bu dizelerde.
bastıkça taşlara tırmalıyordu kulakları gündüz dökülen acıların çığlıkları
şiirin çatısı burası... her gölge ardında acı bir çığlık bırakır... ve gece koynunda bu çığlıkları avutur...
kutlarım üstadım...saygılarımla...