Kan Kaybından Değil Ben Kaybından Öldü de

Yine içimde anlam veremediğim bir sıkıntı
Yine başrol sahnesinde "Yokluğun" var
Bu kaçıncı perde hep yokluğuna sövdüğüm..
Bu kaçıncı terk edilişime yıkıldığım.
Ve bu kaçıncı resminle sabahladığım...

Kulağım yine gelen ayak seslerinde.
Pür dikkat kesiliyorum.
Biliyorum boşa bir bekleyiş ama;
Bir umut işte; belki dönersin diye.
Belki kapanmaz yarama merhem olursun diye.
Arkanda bıraktığın, bu yüreğin arzuhalini görürsün diye.
Hoş ya! Görsen de ne fark edecek ki?
Sanki bağrına basıp, özlem kokan yüreğimden mi öpeceksin.
Sanki uğruma şair olmuş sevdiğim bu mu diyeceksin soranlara.
Ya da Sensizlikle geçen günlerin acısını mı çıkaracağız.

Aslında fena da olmazdı.
Eski günler gibi el ele verip Amed sokaklarını adımlasaydık.
Sen bana ‘Erkeğim' ben sana ‘Kadınım' deseydim.
Yolda geçenlere nazire yaparcasına sımsıkı sarılsaydık.
Ve çıkıp Amed surlarında sen manzaraya ben de gözlerine dalsaydım.
Şiirler okumak benden,manzara da senden olsaydı.
Şarkılar türküler mırıldanıp her şarkıya eşlik edip, her şarkının sonunda gah ağlayıp, gah gülseydik.
Ve sen yine geç kaldık telaşıyla apar topar evin yolunu tutsaydın.
Giderken de Son defa sarılıp seni uğurlasaydım.

Offf offf

Bak deli gönül yine saçmaladık.
Bakma sen, yine boş hayallere kapıldık.
Gelmeyeceğin gün gibi ortada.
Ölen bir insanın hayata dönmesi ne kadar imkansız ise,
Senin de karşıma çıkıp gülümsemen o kadar beklenmez bir olay.
Kalk yüreğim kalk.
Bize bu gün de ekmek yok bu sevdadan.
Biz ancak kendi yürek yangınımızla kendi yağımızda kavruluruz.
Bir baltaya sap olmamak gibi, bir sevdaya da "YAR" olamayız.

Ama, Haberin Olsun vefasız...
Anlayacağın yine canım burnumda.
Ve Ardında bıraktığın bu Can ölüyor.
Bari son görevini yap ve vasiyetimi yerine getir...

Mezar taşına aynen şunları yaz:
'KAN' KAYBINDAN DEĞİL "BEN" KAYBINDAN ÖLDÜ