Kanadım

Duy/ki sersem gülüşü kargalar dem bağlamış
Onur ayaklar altı üstünde bağdaştan taht
Say/ki gelinen yere umut nemi çağlamış
Yüzümüze gülecek prangadan altın baht
Sayamadım kanadım bu zulüm benliğinde
Bende olanlar olmuş divane kemliğinde

Ben nevruzu bilirdim yumurtadan sevinçler
Burç dağında beslenen menekşeler dilinden
Yanmazdı postallarım aşk ateşi bilinçler
Ülkeme yabancıyım bu çığlık direncinden
Yanamadım kanadım yüreğim örselendi
Yiyiciler elinden bit palas keselendi

Biliyorum dumurda tüm beyin dalgaları
Cüceler ateşlemiş bu oyun sahnesini
Geçiyor özümüzden ihanet halkaları
Ellerinde çağların belgesel sahtesini
Kanadım kanayacak üç arşın bedenim var
Elbet bu ihanetin gideni geleni var

Sevinç başka bahara ama gönül isyanda
Yıkılır elbet bir gün ihanetin kundağı
Ellerimle kavradım benliğimle nisyanda
Kurulacak yeniden mutluluğun sancağı
Son kez bakışım donuk izlerken adım/adım
Türklüğün kaleleri kanımızdır inancım