Kar Yağar

Rüzgârın nefesinde toplandı bulutlar,

Gri bir kubbedir artık asuman.

Ağlamanın eşiğinde sükûtlar.

Dışarda zemheri içimde bahar.

İşte yağıyor özlenen kar.

Şehir sessizce bir düşe dalar,

Sokak lambaları bekler tenhada.

İnsan yalnızlığını bir daha anlar.

Bedenim mahpustur ruhumsa firar.

İşte yağıyor beklenen kar.

Şimdi yalnız beyazın hükmü var!

Düğün mü, ölüm mü, nasıl anlasam?

Seviniyor insanlar, en çokta çocuklar.

Suskun bir bekleyişte, bahçe ve mezar.

İşte yağıyor gözlenen kar.

Bir deruni segâhtır yağanken karlar.

Anlatır faniliği kıtırtısı yürürken.

Bir dem Sarıkamış olur duygular,

İçimize görünmez bir acı sızar.

İşte yağıyor biteviye kar.

               Kenan DEMİREL