Kara Gömlek

ne sevincin kumaşından

ne de aşılı gül yaprağından

yardımsızlığın giysisi bu

bıçak ağzından dikilen

kara bir gömlek

ellerinde iğne iplik

hepsi terzi olmuş ümmetin

açık kaldı

gazze göğünün düğmeleri

özgürlük hevesiyle uçuyor

ölen kuşlar

etleri kesiliyor

kanlar yağıyor hüngür hüngür

yerde taşıyor dere

kanatlarda yara

insanlık biliyor:

denizi kızıllaştıran nehir

kime ait

Tanrım

müminler

biçip dikmekten yorulmadı

ellerinden alırmısın kumaşları