Karanfil Sokak

karanfil sokak

ben koydum adını

kokmasa da

karanfil koşmalı çocuk iskarpinleri

kapüşonları

toplara karanfil vurmalı

sokağın fırlaması

anası karanfilli terlik fırlatmalı peşi sıra

karanfil yazmalı bıyığı yeni terli şairler

çingeneler güftelemeli

abe karanfil sokağı burası

eteği ateşten fırfırlı

yakamozlarını sildi şehir

imbatı karanfil koktu

yıldızı karanfil battı

ayı karanfil doğurdu

karanfilli semalarda sevişti martılar

karanfilli semalarda sevişmek ne hoş diye başladı tüm şarkılar...

çelikleşti kem yürekler

karanfil karanfil baktı mitralyöz

kokusu yağdı tüm renklerin üzerlerine

kaçışmadı bu defa kozası yanık kelebekler

sloganlar toplandı şehir meydanlarına

silindi kara curcunalar nefesi kirlendi zulmün

karanfil sokak

ben koydum adını

kokmasa da feri alnının

süsledim bebek patiklerini

gıyabında karanfil kokusuyla

süt kadar pak koktu loğusa yatakları

karanfil kadar  ak

sarhoşlar kirletemedi bir daha gurbetini

gurbetini yakın eyledik kırıp kırıp sehpalarını

karanfil sokak

ben koydum adını

kokmasa da

düşler ve renkler

siyah ve mor düetler

silindi gökten

karanfilin mahzun işgali ile

yeniden yandı sokak lambası sokağın başından şehrin enkazına

kaçıştı mavzerler ardında renkler ve karanfiller

gök deniz

kadar

bizim sokakta

sokağın başı da

sonu da

o çocuk yeniden büyüdü

küçüldü kapüşonlar

yeniden vurdu o topa

kuş kadar hafif büyüdü yeni yetme bıyıklarıyla

o şiir  yazdı kırk yıllık  şair gibi

çingene kadın güfte

karanfilli semalarda sevişti martılar

karanfilli semalarda sevişmek ne hoş diye başladı tüm şarkılar

karanfil sokak

ben koydum adını

kokmasa da...