Karanlıktan Karanlığa

O bekçiydi
Karanlığı güdüyordu düdüğüyle
Sürüden ayrılan yıldız var mıydı
Bakıyordu gökyüzüne

Uyumuyordu ayakları
Karış karış ölçmüştü sokakları
Her düdüğün ötüşüyle
Biraz daha daralıyordu gece

Alışmıştı gece kuşları
Şapkanın altındaki gözlere
Soğuk bile soğukça dosttu
Cebinde uyuyan ellere

Yıldız yerine
Sessizlik kaydı bir gün karanlıkta
O öldü
Şimdi toprağı güdüyordu bedeniyle
Sürüden ayrılan çakıl taşı varmıydı
Yatıyordu içlerinde



mayıs,1993