Karasakal

İnsan isem inanmam kutsallara da kanmam

Ateşe girsem yanmam gönlüm nem tutar hep

Eski çocuktan kalma yeni düşlere dalma

Tanrıya tezgâh alma pahalıya satar hep

Küçük iken doldurur büyükler yanlış ile

Doğruyu buluncaya kalkmaz karakış bile

Merhametim engindir ne istersen gel dile

At yüksekten kendini doğru sana batar hep

Kadın olsam bir dinde reddederim Tanrıyı

Mal değilim kimseye kutsal saymam sanrıyı

Kulluk denilen vahşet çektim derin ağrıyı

Tanrı hiçten de hiçtir kendisini tartar hep

Cahil ile arkadaş olduysam yanlış gardaş

Yanlıştan dönmem gerek şeffaflık bana sırdaş

Gelenek töre kültür diyerek gezmem ayyaş

Tanrı bana uymazsa kan gövdeyi yırtar hep

Övünme hiç kendinle çürürsün gör aynada

Görmedim okumadım âlim yokmuş dünyada

Somurtarak selam ver gülüp geç hülyaya da

Çağ değişti değişir ruh us beden yatar hep

Kurtlar kuduz ulurmuş aslan sirke kararmış

Deve geviş getirir katır eşek ararmış

Eski çağın tilkisi her çağda kürk sorarmış

Leş gibi düşünenler taşa tapar atar hep

Nasıl bir gerçeklikse kolay değil yeni bana

Gölge hayat diyorum nur ile kıymam cana

Yaşar iken hak yemem şeytanlar hep badana

Görme duyma konuşma canan cana çatar hep

Gök olsa devrilirdi dağ olsa çevrilirdi

Denizler evrilirdi rüzgârlar sivrilirdi

İnsani cahil gibi toz olup savrulurdu

Boşlukta var yaşamaz yokluk varı yutar hep

Ölçülmüyor gariplik ıskata gerek yokmuş

Biçilmiyor kefenim şefkate gerek yokmuş

Yalancı hırsız bunak fakata gerek yokmuş

Şah sultan kral olsan Tanrı bana yeter hep

Kader zengine gebe alim yalak peşinde

Hukuk devlet zulmünde hakim koltuk işinde

Y nesli geç anlıyor Z’ler yolun başında

Ahrazlık Tanrı işi Molla ondan beter hep

Peygamberler yalanı yıktı dünyayı yıktı

Hayvanların zulmünde ruh kin ve kandan bıktı

Dünyevi sevinemez garip kendini yaktı

Gönülden bir osurdu Tanrıyı kotardı hep