Karşı/yaka II

.Yedi Otuz Vapuru.



Puslu bir eylül şafağı
Güneş doğuyor kızıl renkli damlardan
Dalgalar uyandırırken yakamozları
Senin kokun diye içime çekiyorum
Karşı/yaka'da taze sabahı

Sonra bir imbat yakalıyor zihnimi
Sağa sola dağıtıyor tüm anıları
İçimde büyürken dayanılmaz hasretin
Bir martının suya değiyor kırık kanadı

Büyük bir gürültüyle çalışıyor motor
Yedi otuz vapuru ayrılıyor iskeleden
Kederli bir tebessüm gelip oturuyor suretime
Dudak çizgilerim titrek ve ağlamaklı

Devasa sessizliğinden uyanıyor ruhum
Uzanıp yakalamak istiyorum
Nafile,
Tutamıyorum uçup giden zamanı.

Karşıyaka /Bostanlı
fi tarihinden kalma bir sevda üzerine mırıldanmalar.