Kasım Rüzgârları

Kasım rüzgârlarında hüzündür kıyılarıma vuran

Gittin

Ne söz kaldı bende ne beste

Elimde uyku çiçeği o da zehirli bir tutam

Bittim

İçim ürperiyor aheste

Birileri eskiye rağbet etse

Nur yağardı canımdaki bit pazarına

Konup da mezarıma

Bir çift muhabbet etse,

Şu kuşlar uçacağına

Kasım rüzgârlarında şimdi ne yazsam nafile

Atlılar katarken tozu dumana

Rüyamda

Belki uyansam özlemeyeceğim bile

Düş koydum vazolarıma

Birazı kara kabuslar

Birazı mor menekşe

Kasım rüzgârlarında yüzündür içimi donduran

Çizdin

Hoyrat bir sevdayla kaderimi o deftere

Ne küçük bir heves ne dizlerimde derman

Bildim

Yaşamak kaldı başka bir sefere