Kasıma Karşı

rüzgara tutunarak yanıma yaklaştı

burnumda pis bir ayak kokusu

nisanı beklerken

postallarını çıkarmış, vagonla geliyor kasım

bir avucunda hüzün, bir avucunda keskinlik

arkasında sıra sıra karlı dağlar

çiçekleri sulamayı da unutmadık

niye geliyor

anladım niyetini

kasaturasını tuttum "dur" der gibi

ellerim kanadı tren garında

vermem mavi gözlü adamı

vermem onu sana

demiryolu eskidi,kan kurumadı

gelip gitmekten kasım yorulmadı

o mavi gözlü adam hala ülkemde