Kayıp Kabile
ve ellerinde silgileri
kara melekler
sildiler buruşuk sayfalarda
benden kalan izleri
sanki hiç
varolmadım
ne ağız ne burun
çıplak ağaçların
kalbimde ayrı bir yeri var
köksüz
bir kış mevsiminde
aylardan
tek bir yaprak kalmadı
dökülecek
bir pazar yerinin ortasında
kaybolmuştu çocukluğum
şimdi
denizlerin dağlara paralel
olduğu bir bölgesindeyim
ruhumun,
renklerden siyah
hiç çözülmeyen düğümler
saçlarımda
kemiklerin üzerinde cılız bir deri
sırf sen görme diye
susuyor
saklıyor içimdekileri
bir bilsen
kara gözlüklerin
ardından baktığım
cenazelerde
kendime yaklaşıyorum
oturup usulca yanıma
duyuyorum çığlıklarını
ölülerin
bir şarkı var vadilerde
bir çağrı
ellerimizde fenerler
gecenin orta yerinde
nedir bu aradığımız?
zamanla vals eden
eski bir kabile gibi
29.09.2012
güne gelen şiiri kalbi tebriklerımle..
bir pazar yerinin ortasında kaybolmuştu çocukluğum şimdi denizlerin dağlara paralel olduğu bir bölgesindeyim ruhumun, renklerden siyah.
harikaydı, kutladım değerli şairini 🙂
kara gözlüklerin ardından baktığım cenazelerde kendime yaklaşıyorum oturup usulca yanıma duyuyorum çığlıklarını ölülerin👍
Güzel bir şiir ki
hakettiği yerde diyelim...
Dogayla hasir nesir bir kalem ve yasiyor her iklimi yasadigi gibi kelimeler vasitasiyla cok basarili bir sekilde hemde sahsina munhasir bir ozgunlukte dile getiriyor, siir etiketiyle..
Anlasilasi Okunasi Hissedilesi
Eyvallah..
kara gözlüklerin ardından baktığım cenazelerde kendime yaklaşıyorum oturup usulca yanıma duyuyorum çığlıklarını ölülerin
günün en iyi şiirlerinden birini okudum,
kutlarım
sevgiyle kalın....