Kayıp Mevsimler

Titrer kelimeler ağzımın ucunda  

Bir son nefes gibi, donmuş ve çıplak,  

Eski fotoğraflarda yabancılaşır  

Tanıdık çizgilerim, artık uzak.

Damla damla süzülür  

Gözlerimin derininden kristal hüzünler,  

Bir yudum sabah yutarım,  

İçimde çoğalan sessiz tüneller gibi.

Esir bir dua kesilir  

Her solukta yarı kalmış,  

Çeker ruhun melodisi  

Göğsün en gizli köşesine.

Yas tutan kâğıt yelkenler açılır içimde,  

Ve ben her rüzgârda biraz daha  

Uzaklaşırım kendimden.

Kimi zaman bir nağmedir,  

Bir şarkı gibi dolaşır damarlarımda,  

Aynı ışıkta büküldür omuzlarım,  

Tenimde hâlâ kışın tadı.

Varsın ki bir yıldız olsun ismin,  

Soluk ve yorgun  

Parıltısında derin bir elveda  

Ve hiç açılmamış bir mektup gizli.

Nereye uzansam  

Kaçar önümden anın dokusu,  

Ve içimde  

Kendine yabancı bir boşluk büyür.

Turgay Kurtuluş