Kefaret

gökyüzünde çırpınan bulutların tınısı
sanki yüreğime yıldırımlar düşüren şimşeklerin aynısı

nar_ı beyzam
kavisli dünyam
kayboldukça lahitlerde
taşarım Çoruh kadar
kan damarı besler
yağmur gökyüzünü
sular kuraklığı
içimizdeki vaha ise
çiçek kenarında olmaktır arzusu
lakin bitmedi bir türlü
aşıklar mevsiminin şu kışlık uykusu

deliği paslı iğneden
geçerken sert t/ipi
dibi susuz havuza çarpar bir kanadım
yağmalandıkça gönlümün birikintileri
susturuldu içimin öfkeli ikindileri
ateşe pervane bir aşk
meczuplaşır ya,çarkına takıldıkça
bırakın yerde kalsın alın terim,emeğim
saplı çöplü bu değersiz dünyanın
aykırı hesaplarına
ölüm olsun kefaretim