Kehribar Sarısı

Şizofren yaralar açar
Fırtınaya tutuk kapıyı

Omuzlarsın son gücünle
Kulağında nedensiz bebek ağlamaları

Yüklemler yüklenir yeniden
Patikalara
Işık gözüyle

Yürürsün
Ağlarken keman eski bir şarkıya
Ruganlarından toz dökerek

Kaderi tükürürsün
Kederin içine
Dudağında kekremsi gülümseme

Yarını kutsarsın
Mart yağmurlarında, sağanak

Akıp gider çirkef izleri
Ayak parmaklarından şehrin foseptiklerine


Yeniden çentik atarsın bir çam ağacına
Toprak kokar tenin lodosta
Kozalak misali

Efil efil esersin
Kehribar sarısı
Gün doğumlarından şafak biriktirip

Şımarık çocuk masalları anlatırsın
Sakalını sıvazlarken
Öykünüp geçmişe

Arşeler sana vurur artık
Kürdîlihicazkâr hayat öyküsüdür
Düşleri heybede zaman...