Keşkeler Ve Belkiler

Dönmek ya da dönmemek
bir deste elli iki,
üç sandalye
ve elimde o karanfil kokulu çaydan.
Tek eksiğim
sensin esen,
şafak buçuğunda
ılık rüzgar.
Ve umudum
var olsada
küçük,
ölmüş gibi
bir karıncanın kervanları
taşıyabilme emsalinde
göçük ihtimalli.
Keşkeler,
belkilere kızsam da
belki gözlerini,
sertçe,
duvarlara çarptıran kalbimi
keşke son bir kez
duyabilseydim sesini.