Kifayetsiz Masallar/ Toprak

Gün devrini tamamlarken teslim oldu sinsi şehir yağmura...
Mayası toprak âdemoğlu, sığınacak saçak aradı harıl harıl.

Göçmeye meyilli sevdalar henüz kanat uzatamamışken semaya,
Görmeye tahammül edilmez bir ruh çıktı karşıma...

Kör oldu geçmişim,
Geleceğimin hepten aklı kayıp...

Haberi olsun cümle alemin;
Kullanacağım cümlelerin çoğunluğu
Kimine göre ayıp...

Çoktan siktirettim kapımı çalan karabasanları.
Bayram çocukları kılığında
Kapı eşiğine dayanarak gözlerimin içine bakan tüm hüzünleri,
Avuçlarına gözyaşları doldurup geri yolladım...

Laf arasında,
Akide şekerleri tavan arasında beni beklemekte...
Bende artık masum değilim
Bu böyle biline...

Çilingir sofralarının aşikâr muhabbetlerini özlüyorum bu aralar.
Yalnız değilim aslına bakarsan,

Bölünmüş kişiliklerden kendime yeni dostlar edindim.
Ayırt etmeden her birini sırayla başköşesine oturttum ömrümün.

Bir utangaç halini beğenmedim.
Herkesin takdirini almak için saman altından su yürütecek kadar riyakâr.

Ama o kimselerin tenezzül etmediği hafif meşrep olanı var ya...
Bir dinleseniz,
Neler gizli aklının kilitleyip sakladığı sandığında...

Açtığınızda küf değil lavanta kokusu yakıyor genzinizi aslında.
Aşklar,
Kırgınlıklar,
Ağlayamayışının verdiği ızdıraplar...

Hiç birini atmamış.
Güve inmez bunlara diyerek naftaline de boğmamış...

Hepsi ilk günkü gibi duruyor,
Ve kıyıya köşeye de birkaç kahkaha sıkışmış...

İmrendim;
Suretin aslına üstün gelişinden işkillendim.

Yokladım beynimin kıvrımlarını,
Yaşamak adına tüm hatıralarım silinmiş...

Terkedilmişliğin ağır kokusu sinmiş o çok sevdiğim deri ceketimin üstüne.
Sinir bozucu saat tıkırtısının geçmişine en galiz küfrü sallayıp,

Anason serinliğine serdim dilimi...
Daha söyleyeceklerim var çünkü...

Ulan,
Ulan sen beni nasıl bu hale getirdin diyeceğim mesela,
Hele az sarhoş olayım,
Yapışıp yakasına silkeleyeceğim o içimden çıkan
Ve görmeye dayanamadığın kadınların bakışları arasında.
Ne yaptın bana?
Ne yaptın da onüç yılı bir anda unuttu bu iflah olmaz hafıza...

Görmüyorsun;
Birden tutuyor bu ağlama nöbetleri...

Korkunun ecelle arasında ki bağın derecesi ilgilendirmiyor beni ama,
Yinede korkuyorum...

Histeri nöbetlerine denk aslına bakacak olursan...
Ha nihayetinde hepsi delilik belki ama
Bu başka bir çeşidi...

Yorgun düşmüş bir kalbin
Kırıklığından dem tutan gözlerin zarafetinden bahsetmek
Ne kadar büyük bir talihsizlik...

İyiliğine rağmen maraz doğuracak günler sıralanmışken
Katar misali ard arda,
Ellerinin sıcaklığına kaçabileceğim hiçbir tebessüm bulamıyorum.

Gökyüzü güneşe rağmen griye çalmaktayken gözlerimi
Özgürlüğe süreceğim martı kanatlarını yolup atma vakti gelmiş demektir.

Ağaç kavuğu içine gizleyeceğim mısralarımı biriktiriyorum
Geceye düşen yüzünde günlerin...

Dip not olarak düşebileceğim birkaç damla gözyaşım var,
Birde çoktan gücünü yitirmiş söylemlerim.

Sesim kısık,
Deliliğimi işaret edecek hiçbir çığlık duvara çarpıp geriye dönmüyor.

Yüzüm soğuk,
Yüzüm yüzüne hasret...
Yüzüm...

Kırgınlığımı nasıl anlatabilirim ki
Her bakışın yatağından fırlamış bir mermi gibi şakağıma dayanmışken,

Lanetlemek bir şehri
Ya da paçasına yapışmak geçmişin,
Nihayete ermiş sözcüklerin hükmünü geri getirmez ki...

Özgürlüğü bir güvercin gagasına tutuşturulmuş zeytin dalında
Aramayacak kadar gerçekçi bakabiliyorum hayata.

Karamsarlıktan edinilmiş ehramla yokluğunun tavafındayım bu mevsim...

Kanını akıtabileceğim birkaç nazarın kaldı zihnimde,
Birde hala seni yazmaktan usanmayan parmaklarım.

Dilim tutuk,
Gözlerim bakışlarını en son çıkıp gittiğin kapı eşiğine asmış,
Geriye sadece bu birkaç kelime kalmış
İstemsizce dökülen...

Susmuşum, asırlarca konuşmaya denk düşecek dinginlikle...


Masamın üzerinde duran
Küçücük saksıya sığmış can kadar olamayışıma isyanım,
Yeşeren her yaprağına hınçla bakıyorum.

Eğer keramet sabit kalabilmekse reva görülen bir parça toprağa;
Bana sunacağın memleketi hayal ediyorum,

Düşlerim sana ait olacağım günlerden yana...

Varlığınla yarattığın yokluğunda
Beni sevdiğin günleri özlüyorum...





Aralık'2009 Aydın...