Kimliksizliğin Kimliğim

Kimseliksiz söndürdü kaybolmuş gerçeği
Aitliğiyle kalabalığın koynuna karışıp
Aldı mı kalan hatıra kırıntılarını
Azık niyetine dolanır dilinde
Sözcük ardiyesinden ...

Aşk kimdi?
Aitlik mi?
Kayboluş mu?

Gerçeği kimseliksiz söndürdü kaybolmuşluğuyla
Hezeyan heyelanlarında düşürülmüş aşkı

Şizofrenliğinde tutulmuş sanrılı sancılara
Parçalanmaya başlamış çorak sevdalar...
Çığlık kayalıklarından savrulmuşçasına

Aşk neydi?
Kimseliksiz mi?
Gülümsemeler mi?

Gerçeği söndürdü kaybolmuşluğu
Hayata kanıklığından sıkılmış
Özgürlüğün hasretinde bul/anmış
Mutluluğa can alıcı anında tutunup

Bıraktı yürek eyyam akımında ağlama işini...
Kapıldı vaktine...

Söndürdü gerçeği kaybolmuş kimseliksiz...