Kır Çiçekleri
Gök,yere çökmüştü nevruzlarla.
Küme küme buluttu nergisler.
Menekşe dağından,
Sümbül koyağına inerken,
Toprağa serpilmiş yıldızlardı çiğdemler.
Çiçekler çağırırken kıra,bayıra;
Düğüne,bayrama koşar gibi koşardık.
Hep,"seviyor" dedirtirdik
Papatya yapraklarına.
Bir gelincik tarlasındaki
Yangının ortasına düşerdik.
Çiçekler çocukluğumdu,
Çocukluğum çiçek.
Bir fide kalmadı,
Saksıya dikecek.
Kokular,şişelerde tutsak;
Ben,çocukluğumdan uzak;
Yitirdiğim özgürlüğümü ararım.
B ı r a k s a l a r ,
Yine o gelincik tarlasında yanarım.
Gözlerim buğulu okudum şiirinizi. Çok duygulu, içten, zarif bir şiir. Bıraksalar ne çok yanacak kişi vardı o gelincik tarlasında...😅👍
"B ı r a k s a l a r , Yine o gelincik tarlasında yanarım. "
Eğretileme ve imgeleriyle hayran bırakan dizeler ve akıcı üslubuyla bütünlüğünü koruyan bir şiir.
Kutluyorum şair yüreğinizi.
hep seviyor dedirtirdik papatya yapraklarına...😙😙
bir çiçek mezarlığındayız şimdi. kuruttuk tüm yaprakları.. kökten çürüttük sulasak nafile.. duygulandırdı şiiriniz beni. yüreğinize sağlık👍👍👍
Bir gelincik tarlasındaki Yangının ortasına düşerdik......çok güzeldi dizeler....çocukluğa serzeniş ve güzel bir nostalji yaşadım...kutluyorum.
Büyük saygı duyulacak bir şiir!
Gerçekten duyguların coştuğu an ..
Kutluyorum abi...