Kırık Hayal Penceresi

Hüzün kusmuş yüreğim
Yaram kabuk tutmaz halde
Kalbine uzak bir tutsak rıhtım misali
Hüzün, kaplar gökyüzünü...

Kalemim yüz çevirir
Yazmak istemez, sırıl sıklam kağıdı
Bir kez daha inkar eder, seni benliğimde
Süzülür, gider gökyüzü...

Bir kez daha var olup
Yok olmak arasında
Mürekkep değmemiş sevda kağıdında
Erir biter, gökyüzü...

Kana bulanmadan
Masmavi ton bırakır
Her cümle bir anlam
Her keder bir rüya...

Ya...
Yaşar gideriz
Bu hayatı

Ya...
Yelken açarız
Masmavi gökyüzüne
Güneşin doğuşunu izler
Geceye;
Hüzün çökmesini bekler

Yeniden
Başa sararız

Kırık hayal penceresinden
Bakarak uykuya dalabilmek için...