Kırlangıç Türküsüydü

O
Kırlangıç türküsüydü
Gök renkleri değişmeden duyduğun

Ay göbeğine vuran
Yıldız arşeli

Ben ondan çaldım sevgili
Kuş gagasından ezgiyi


Bulutlar
Sömürmeden güneş rengini
Yıldırım köşelerinden çekiştirdim

Yakmadan alev
Güftesini


Öyle söyledim çay demi gözlerine
Geceyi sana yazıp

Sen duymadın.


Hiç duymuyorsun ki
Nefesi hasret çalmış nağmeleri

Kurak ıslıklıklarla dillenir
Karanlık zamanlar parçalarcasına

Göz pınarlarında şekillenir
Kristal köşeli gözyaşı.


Ağlarsın
Ağlarsın sevgili,
Gıyaben türküler söylerken

Kırlangıçlara imrenirsin
Kanatsızlığına küfrederken

Uçmak ister de canın
Çakılırsın ya toprağa

Aklını çalar gökyüzü
Sen mıhlanırsın şu buzdan yatağa.


O
Kırlangıç türküsüydü
Gök renkleri değişmeden duyduğun...